Juncker maakt geen vrienden bij groene organisaties

Arno de Snoo
Bij veel milieu- en vogelbeschermingsorganisaties gingen kreten van ontsteltenis de lucht in toen Juncker zijn plan van aanpak presenteerde. De vergroening van de landbouw en de milieu- en habitatrichtlijnen moet op de schop, stelde Juncker in zijn ‘mission letters’ aan de verantwoordelijke Eurocommissarissen. Het moet allemaal een stuk eenvoudiger en de wetgeving moet moderner.
En daarmee is het nog niet gedaan. De tot dusver aparte commissariaten voor Milieu en Klimaat zijn opgegaan in respectievelijk de posten Milieu en visserij en Klimaat en energie.
Daarmee lijkt Juncker milieu en klimaat niet langer op afstand te willen zetten van andere beleidsterreinen, maar moet het een wezenlijk onderdeel vormen van het grote geheel.
Iets waar de ‘groene zijde’ absoluut op tegen is. Een groep van milieuorganisaties stuurde zelfs een brief naar Juncker waarin ze stellen dat ‘de nieuwe opzet het maken van milieubeleid onmogelijk maakt’. De milieuorganisaties vrezen dat het milieu of klimaat het onderspit delven als overwegingen voor groei sterker zijn.
De Nederlandse D66-Europarlementariër Gerben-Jan Gerbrandy stuurde een brief naar Juncker met het dringende verzoek om toch het concept duurzame groei niet in de ijskast te zetten. 45 van de in totaal 750 Europarlementariërs ondertekenden de brief.
Deze vrees van de groene organisaties lijkt op het eerste gezicht niet ongegrond. Want Juncker heeft zijn doelen duidelijk gezet: ‘De belangrijkste taak voor Europese politici in de komende vijf jaar is om banen en groei te stimuleren.’
Maar hij voegt daar wel belangrijke dingen aan toe. Zo wil hij dat Europa nummer 1 in de wereld voor hernieuwbare energie is en dat het landbouwbeleid banen en groei op nationaal en regionaal niveau moet opleveren. Milieurichtlijnen moeten vooral de juiste problemen op de juiste plekken aanpakken, vindt Juncker.
Daarnaast wil hij geen jaloezie, strijd of voortdurende tegenstellingen tussen departementen van Eurocommissarissen. Het samenvoegen van schijnbaar tegengestelde portefeuilles zou daarom wel eens een slimme zet kunnen zijn.