'Renure is grote kans én grote klus'

Het Europese Nitraatcomité heeft onlangs ingestemd met renure. Voor veehouders is dat positief, omdat daarmee de kosten voor mestafzet en kunstmestaankoop kunnen worden beperkt. Door aanscherpingen in het mestbeleid hebben we te maken met grote mestoverschotten, vooral daar waar veel melkveehouderij is.

Tegelijkertijd zijn de nutriënten nodig om de gewassen en bodem te voeden. Renure voorkomt beide kostenposten. En bij voldoende opschaling zijn er geen onwerkbare mestoverschotten meer, met positieve gevolgen voor de hele mestmarkt.

Het is ook goed nieuws voor het milieu. Waar bij derogatie een afweging moet worden gemaakt tussen minder nitraat (door de graslandverplichting) en meer ammoniak, is dat bij renure niet het geval. Renure is ook gunstig voor de CO2-voetafdruk. Vooral door de betere stikstofbenutting, een lager kunstmestgebruik en vermeden transporten. En zo worden we met renure ook minder afhankelijk van fossiele energie. Een win-winsituatie voor boer en maatschappij.

Dat wil niet zeggen dat het eenvoudig wordt en het is ook niet allemaal goud wat blinkt. Naar verluidt worden namelijk enkele eisen gesteld. Soms moet renure vrij zijn van bepaalde ziektekiemen en ook worden praktisch gezien slechts twee productietechnieken toegestaan: strippen-scrubben van ammoniak en filtratie met omgekeerde osmose.

Dat zorgt voor extra kosten en in de praktijk zullen die hoger zijn dan de lagere aankoopkosten van kunstmest. Voor de gewasgroei werken renure en kunstmest echter vergelijkbaar. De afzet van renure wordt daarom niet eenvoudig. Althans, als er niets anders tegenover komt te staan, bijvoorbeeld een bonus voor de lagere CO2-voetafdruk. Daarom denk ik dat renure vooral op het eigen bedrijf of in de eigen regio gaat worden gebruikt.

Nu is het zo dat beide technieken al worden gebruikt door mestverwerkers. Maar zij hebben een ander doel: schoon water produceren, ofwel ontwateren, om volume en daarbij transport- en opslagkosten te verlagen.

Nieuwe toepassing

In de melkveehouderij kan renure op het eigen bedrijf blijven. Een eenvoudigere en goedkopere techniek past dan veel beter. Een nieuwe toepassing voor een bestaande techniek; die moet nog voor de praktijk worden ontwikkeld. Lukt dat, dan biedt het kansen om op boerderijschaal renure te maken.

En zo komen we bij een tweede belangrijk punt: dat bedrijven het netjes moeten regelen. Met renure splits je de mest of het digestaat op in twee fracties: renure en de resterende mest. Hoe weten we dat de kwaliteit en geproduceerde volumes kloppen? Producenten zijn zelf aan zet om het de toezichthouder gemakkelijk te maken.

Gelukkig hebben we in de afgelopen jaren een kwaliteitssysteem ontwikkeld dat de naam 'Renugarant' krijgt. Het landbouwministerie, de Rijksdienst voor Ondernemend Nederland, de Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit, LTO Nederland, de Producentenorganisatie Varkenshouderij, Cumela en deskundigen uit het bedrijfsleven waren hier nauw bij betrokken.

Concluderend: renure is een grote kans om de landbouw duurzaam vooruit te helpen, maar een aantal zaken verdient extra aandacht. Schouders eronder!