Twee specifieke stafylokokken veroorzaken extreem hoog kiemgetal bij geiten

Het onderzoek is uitgevoerd bij 98 melkgeiten die willekeurig werden gekozen op het bedrijf met in totaal 670 geiten. Het kiem- en celgetal was aanhoudend te hoog met 525.000 voor het kiemgetal en 2,95 miljoen voor het celgetal. Het kiemgetal ofwel het aantal kolonievormende eenheden per milliliter kan oplopen tot 700 miljoen.

Op het geitenbedrijf werden geen problemen gevonden met de melktechniek of de hygiëne bij het melken of bij het houden van de geiten. De oorzaken moesten ergens anders liggen. Daarom werd in de melkmonsters van de 98 geiten gezocht naar de verschillende bacteriën die er in voorkwamen. Daaruit bleek dat S. lugdunensis of S. simulans de oorzaak vormden van het te hoge kiem- en celgetal van de tankmelk.

Bij de geiten met een besmette uier werden extreem hoge kiemgetallen gevonden. De variatie was daarbij wel heel groot. Het kiemgetal kon 100 miljoen zijn, maar ook 700 miljoen. Een individuele geit met een extreem hoog kiemgetal die dat drie dagen lang uitscheidt, kan het kiemgetal in een tank met 7.000 liter al verhogen naar een kiemgetal in de tankmelk van 350.000.

Leeftijd en lactatiestadium van geiten

Op dit bedrijf werden geen directe relaties gevonden tussen leeftijd en lactatiestadium en het voorkomen van S. lugdunensis of S. simulans. Wel kwam in het algemeen vaker mastitis voor bij de jongere geiten dan de oudere. Dat komt volgens de onderzoekers waarschijnlijk doordat kort voor het onderzoek al veel oudere geiten met uiergezondheidsproblemen waren afgevoerd, wat zorgde voor een onderschatting van mastitis bij deze groep.

Opvallend in dit onderzoek is dat de geiten met een flinke besmetting met S. lugdunensis of S. simulans wel afwijkende melk hadden, maar verder lang niet altijd klinische symptomen vertoonden. Bij een andere bekende mastitisverwekker bij geiten, S. aureus, is dat doorgaans anders. Geiten worden hier flink ziek van en krijgen vaak een blauwuier met een afgestorven uierhelft.

Onkante uiers

Wel kunnen S. lugdunensis of S. simulans de oorzaak zijn van onkante uiers en kunnen ze dus zorgen voor extreem hoge individuele kiemgetallen. Die hoge kiemgetallen komen volgens de onderzoekers doordat deze bacteriën zich goed hechten aan het uierweefsel, daar de voedingsstoffen opnemen en gifstoffen uitscheiden. Daarnaast spelen individuele oorzaken bij de geiten een rol.

Onderzoek naar de verschillen tussen de geiten en welke virulentiefactoren van S. lugdunensis of S. simulans bijdragen aan deze hoge bacteriële uitscheiding zou kunnen helpen bij het ontwikkelen van preventieve maatregelen. De bevindingen van de onderzoekers zijn gepubliceerd in het wetenschappelijk tijdschrift Journal of Dairy Science.