'In hydrocultuur produceren we twee keer zoveel tomaten'

Cassino ligt ongeveer 150 kilometer ten zuiden van Rome. In de Tweede Wereldoorlog vochten de Duitsers en de Geallieerden een bittere veldslag uit om de hoogste berg in dit gebied: de Montecassino. Het middeleeuwse klooster op de top van de berg werd tijdens die gevechten verwoest, maar is na de oorlog weer opgebouwd. 'Je kunt het klooster net niet zien vanaf hier', vertelt Manuele di Placido.

Di Placido zegde vijf jaar geleden zijn vaste baan in een fabriek op om een tuinbouwbedrijf te starten. Twee jaar geleden kwam Anthony Venditelli erbij. Ook hij gaf zijn vaste baan op; hij was informatica consulent voor grote bedrijven. DG Hydrofarm was geboren. Venditelli: 'We vinden het heerlijk om buiten, in contact met de natuur, te werken. Veel beter dan op een kantoor of in een fabriek.'

Op dit moment huren de ondernemers een stuk grond op twee locaties, in een vallei net ten noorden van Cassino en nog iets verder noordelijk de bergen in. In totaal hebben ze zo'n 5.000 vierkante meter aan kassen. De Placido en Venditelli verbouwen vooral kleine tomaten. Daarnaast telen ze rucola, basilicum en in het voorjaar aardbeien.

De omgeving van Cassino is ruig en bergachtig, maar zeer vruchtbaar. Het is een gebied waar van oudsher veel landbouw plaatsvindt. 'We hebben het bedrijf vernoemd naar onze opa's: Domenico en Gaetano', licht Di Placido toe. Beide opa's waren ooit zelf boer in het gebied, ze verbouwden onder meer mais en graan. 'Mijn opa is nu 101 jaar en komt af en toe weleens kijken. Hij is heel erg trots.'

Innovatief teeltsysteem

Waar beide opa's direct in de vruchtbare grond werkten, geloven de twee jonge ondernemers in innovatie. Ze werken in hydrocultuur; de tomatenplantjes staan in een open kas op stellages, circa 1 meter boven de grond, en zijn geplaatst in zakken met speciale aarde. 'Dit is een mix van kokosvezel en perliet', legt Venditelli uit. 'Verder is de irrigatie computergestuurd. De planten krijgt precies de hoeveelheid water en voedingsstoffen die ze nodig hebben.'

Zijn ervaring als informaticus komt goed van pas. Het regelen van wat de plant nodig heeft, kan hij nu namelijk zelf doen. 'Elke dag controleer ik de planten en pas ik, waar nodig, de voeding aan. Is het water te zuur, dan verander ik de pH-waarde. Krijgt de plant te weinig ijzer, dan verander ik de ijzerwaarde.'

Er zijn twee redenen waarom de ondernemers niet in de rauwe grond werken, maar juist in hydrocultuur. De eerste is economisch. 'Met zijn tweeën – en wat los personeel – kunnen we een productie halen die anders meer ruimte en arbeidskracht vergt', vertelt Venditelli. Ze produceren op deze manier twee keer zoveel tomaten dan op de traditionele manier, zo'n 4 à 5 kilo per plant. En dat met een waterbesparing van zo'n 90 procent.

Constantere kwaliteit

De tweede reden is kwaliteit. 'We kunnen op deze manier een veel constantere kwaliteit leveren', legt Di Placido uit. 'We zijn veel minder afhankelijk van de weersomstandigheden of de kwaliteit van het terrein.' Volgens de jonge ondernemers zijn de tomaten voor wat betreft 'shelf life' en de consistentie en smaak superieur aan tomaten die direct in de grond geteeld worden. Di Placido: 'Ze zijn gewoon beter.'

Op dit moment telen Venditelli en Di Placido twee typen tomaten: de ronde cherrytomaat en de wat ovalere, zoetere datterino. In Nederland wordt deze laatste ook wel dadeltomaat genoemd. De productie ligt op zo'n 2.500 kilo per jaar, met een omzet van 80.000 euro. Dit is inclusief alle andere gewassen. Dit jaar is het eerste echte productiejaar. 'Ik ben in 2020 begonnen', vertelt Di Placido. 'Maar sinds vorig jaar zijn we met zijn tweeën en is het een serieus bedrijf.'

In tegenstelling tot het overgrote deel van de Italiaanse tomatentelers, verkopen Venditelli en Di Placido hun tomaten vers. 'Wij verkopen vooral aan groenteboeren, supermarkten en restaurants in de buurt', aldus De Placido. 'Alles in een straal van 50 kilometer. Onze productie is te klein en de kwaliteit te hoog om de tomaten te verkopen aan de industrie, om er dan sauzen van te laten maken.'

De twee kassen van DG Hydrofarm staan ingeklemd tussen landerijen waar de producten in de grond staan. In een land dat hecht aan traditie zijn de ondernemers een vreemde eend in de bijt. 'Sommigen zien ons als innovatoren, als de jonge generatie die vooruitkijkt, anderen vinden ons maar raar', vertelt Di Placido schouderophalend. 'Maar als ik kijk naar hoe in Nederland tomaten worden geteeld, dan lopen wij toch echt nog steeds achter.'