'Gezonde stress of boerenonmacht?'

Column Akkerbouw 09 sep 2025 om 11:00uur

Terwijl ik deze column schrijf, zit ik midden in de oogst van onze gewassen. Natuurlijk een prachtige periode. Maar ook stressvol, want een heel jaar inkomen zit bij wijze van spreken nog met zijn wortels in de grond. Je weet nooit welke factoren je nog kunnen dwarsbomen om alsnog met een lege zak thuis te komen.

%27Gezonde+stress+of+boerenonmacht%3F%27

In de winterperiode probeer je je zoveel mogelijk voor te bereiden door alle machines in tiptop conditie te krijgen. Maar dat is natuurlijk geen garantie dat daarna alles vlekkeloos verloopt. De meesten van u zullen het wel herkennen: je bent nog geen dag begonnen met combinen en de eerste V-snaar begaf het al. Over het hoofd gezien wellicht? Gelukkig was dit onderdeel vrij simpel te vervangen.

Maar goed, deze V-snaar lag niet op voorraad in de schuur, dus moest ik twee uur rijden om het onderdeel op te halen. Welkom in Canada. Een nadeel van de grote afstanden die het land kent. Toen ik de V-snaar had gemonteerd, kon ik de boel weer opstarten en verder met oogsten. De volgende dag diende zich een ander probleem voor: de storingscodes vanuit het combinescherm vlogen me om de oren.

De motor draait op 100 procent vermogen, staat bijna te oververhitten en als bonus een verstopt ook de brandstoffilter. Dat gaat lekker. Vervolgens draaide de combine ook nog even een grote steen naar binnen. 'Als het verder op deze manier loopt, zijn we met Kerstmis nog niet klaar', ging er door mijn hoofd.

Onbewust houd je je vingers gekruist of alles goed blijft lopen

Hans Wesseling, akkerbouwer in Vauxhall (Canada)

Het zal iedereen bekend voorkomen; het ene jaar loopt het als een trein, het andere jaar zit alles tegen. Pff, ik kijk nu al uit naar de wintermaanden. Ach ja, alles is weer op te lossen of te fixen, zoals we dat in Canada vaak noemen. Uiteindelijk begon alles eindelijk eens normaal te lopen en kwam er wat rendement in zicht. Onbewust houd je natuurlijk je vingers gekruist of alles goed blijft lopen.

Eerlijk gezegd heb ik dit gevoel tijdens de oogst ieder jaar weer opnieuw. Wanneer alle gewassen eenmaal van het land af zijn, blijken we meestal nog ruim twee maanden mooi weer te houden. Uitzonderingen daargelaten natuurlijk. 'Waarom maak ik mezelf elke keer weer zo druk hierover?', denk ik dan.

Wellicht de aard van dit beestje. Op de een of andere manier kan ik het niet veranderen. Gezonde stress, boerenonmacht, geef het maar een naam. Vanuit Canada wens ik iedereen een goede oogst toe. Het komt uiteindelijk vast allemaal wel goed.