'Geloven in de toekomst van de landbouw'

Terug van het melken zit ik hierover na te denken in de auto van mijn vriend. Hij is groot fan van Mumford & Sons. Nummer 4 op de cd is het lied Holland Road, heel toepasselijk. In dit lied zit de tekst 'They cut me down. But I'll still believe…' Ik denk dat veel veehouders zich zo voelen nu. Het voelt alsof we langzaam moeten worden uitgeroeid. Maar we houden van dit leven en blijven hopen dat we boer kunnen blijven. Tijdens het melken dacht ik namelijk nog: 'Het zou toch doodzonde zijn als de helft van deze onschuldige koeien weg moet om huizen te kunnen bouwen?'

Het klinkt misschien wat zwart-wit, maar ik kan dat gewoon niet begrijpen. Het is raar dat de agrarische sector, die juist als enige uitstootgassen omzet naar zuurstof, zo moet krimpen. Ik werk sinds kort ook als teeltadviseur. Als ik zie hoe erg iedereen bezig is met het verminderen van chemie, vraag ik me vaak af hoe de sector eruit ziet over tien jaar. Nu is er veel discussie over stikstof. Wat komt hierna? Burgers zijn niet hetzelfde als consumenten, dus bij hen komt ook niet echt het gevoel van acceptatie vandaan.

Ik denk dat het hem zit in de communicatie. Wij als agrariërs kunnen heel, heel hard werken. Maar goed communiceren? Ja, met elkaar. Over het weer, de machines, het landwerk en die beesten. En wanneer het weer kan, kunnen we slap ouwehoeren in de kroeg. Maar de consumenten op de juiste manier bereiken? Dat lukt niet. Wakker Dier is met 17 personen en wij zijn met 17.000 veehouders. Dan denk ik, hoe is het toch mogelijk? Maar toch lukt het niet.

Eigenlijk hebben we iemand in de Tweede Kamer nodig die ons echt durft te vertegenwoordigen. Die uitlegt wat en waarom we het doen, maar vooral ook wat we allemaal al wél doen! Ik ben dan ook superblij dat BBB 1 zetel heeft gekregen en Caroline van der Plas de lijsttrekker is. Of zij iets kunnen betekenen voor de agrarische sector met 1 zetel tegenover de VVD en D66, ik weet het niet. 'But I'll still believe!'