De rabarberkoningin

De plastic bekers en confetti netjes aan de kant geveegd, de bierlucht plaatsmakend voor de geur van verse koffie. Op het podium, tussen geluidsboxen en discobollen, stond een altaar gemaakt van strobalen; de geoogste groente er prachtig naast gedecoreerd.

Terwijl de jeugd duidelijk nog op één oor lag, vulden de tweehonderd plastic stoelen zich met hun ouders en grootouders. Veelal boeren, werd mij ingefluisterd, en afgekomen op het thema 'Hart onder de riem'. ZLTO had mij gevraagd hen toe te spreken, hun hoop te geven en complimenten bovendien. Want al is de berichtgeving vaak negatief, het politieke klimaat frustrerend en het aantal stoppende agrarische bedrijven groot, het boerenleven kent nog steeds zijn prachtige, veerkrachtige momenten. En die moeten we blijven delen.

Voor mij aan de beurt was een andere spreekster: Corine Ermers. Opgegroeid op het varkensbedrijf van haar ouders en sinds het afronden van de HAS gestart met haar eigen rabarberonderneming. Ze oogde jong en fris, al was dat laatste naar eigen zeggen te danken aan haar moeder: 'Gisteravond was ik ook in de feesttent, maar van ons mam moest ik op tijd naar huis vanwege mijn toespraak nu.'

Goeie zet van ons mam. En wat kon ze trots zijn op haar dochter. Voor een volle feesttent sprak Corine de boeren toe: duidelijk, sprankelend en recht uit haar hart. Het was alsof we voor eventjes werden meegenomen naar de keukentafel bij Corine thuis, waar de verschillende generaties aan de koffie zaten. Luisterend naar Piet Paulusma, pratend over wet- en regelgeving en de moderne ontwikkelingen. Bovendien genietend van een schaal frikadellen en kroketten na gedane arbeid.

Herkenbaar, persoonlijk. Inhoudelijk. Tien minuten lang was de tent muisstil, daarna volgde een daverend applaus. Een koningin was opgestaan, een rabarberkoningin. Corine – onthoud haar naam.