Heidekoe verschraalt Twentse bodem

De 2-jarige stier en een 4-jarige koe met haar twee pinken van 2 jaar werden vorige week losgelaten in een weiland op het landgoed. Inmiddels hebben ze ook al even aan de vrijheid op het 20 hectare gerasterde terrein geroken. 'Dat ging niet helemaal goed. Bezoekers hadden een poort opengelaten en ze namen de benen. We checken nu eerst de hele omheining', geeft beheerder Rouffaer aan.

De heidekoe is een oud-Nederlands ras dat teruggaat tot de middeleeuwen. Ze graasden op de vroegere bos- en natuurgronden. De laatste dieren werden ongeveer een eeuw geleden geslacht. Alleen in Denemarken liepen nog enkele exemplaren rond. Die werden van de slacht gered en gebruikt voor een fokprogramma.

Kleine koppels

Inmiddels lopen er in Nederland in Drenthe, Limburg en op de Veluwe weer kleine koppels rond. Samen met deze koeien en de Deense runderen wordt geprobeerd een gezond ras op te bouwen. Op Het Lankheet wil Rouffaer de heidekoeien gebruiken om de door stikstof verrijkte bodem te verschralen. 'Daardoor komt er weer heide terug en wordt de biodiversiteit vergroot. Voorbeelden zijn vlinders als het heide blauwtje, libellensoorten en de levendbarende hagedis.'

Die ondergrond kan een migratieroute voor planten en insecten vormen tussen de vier natuurgebieden in Haaksbergen. De kleine runderen kunnen zich prima voeden op de schrale weidegronden, heide en bosrijke omgeving. 'Hun verteringssysteem is nog heel origineel. Ze halen zonder probleem voedingsstoffen uit houtige gewassen. Bijvoeren zal dus amper nodig zijn.'

Sterke genenstructuur

De heidekoeien liepen 's zomers en 's winters buiten, vooral in het bos. 'Er waren toen nog geen grazige weides. Die kwamen pas met het gebruik van kunstmest', blikt Rouffaer terug. De sterke genenstructuur van deze runderen, past volgens hem prima in de moderne fokprogramma's van de huidige melkkoeien. 'Ze kunnen tegen een stootje. Aan ons nu om het ras gezond en vitaal te houden.'