Fikkie stoken

De uitnodiging kwam van Bob, een oude studievriend die afgelopen jaar met vrouw en kind op fietsafstand was komen wonen. Schreef hij nou echt 'boerinneke'?

Er bleken die zaterdagmiddag meer oude bekenden te zijn. Naast de opgestapelde coniferen, stro, struiken en takken stonden Menno en Bas. Jongens - mannen inmiddels - die ik als lid van de Europese vereniging voor geografiestudenten regelmatig tegenkwam op congressen in Estland, Oekraïne en Oostenrijk. We hadden geen diepgaande vriendschap, maar feest was het altijd.

Uitwisseling

Ik zag hen voor het laatst toen we in 2007 meededen aan een uitwisseling met Servische studenten. De Balkan zuchtte onder een hittegolf, waardoor overdag van excursies geen sprake was: brallend en met een biertje in de hand doken we met kleren aan in elke stadsfontein.

's Avonds en 's nachts dronken we zelfgestookte Slivovitsj en discussieerden we over de mogelijke toetreding van Servië tot de EU; de grootste wens van onze medestudenten. Waarschijnlijk nog steeds.

Paasbult

Een leven later stak Bob onder luid gejuich de fik in de paasbult: het stro vatte vlam, de wind deed de rest. 'Vuur', huilde mijn zoontje. 'Tof', joelde Menno's dochtertje. Net haar vader. De coniferen knetterden en de stapel begon te roken.

'Zeg, wat doen jullie tegenwoordig?', vroeg ik, terwijl ik met een stok in het vuur porde. 'Iets geografisch?' Menno en Bob knikten. De een werkte als projectleider bij de provincie, de ander vloog maandelijks naar Saoedi-Arabië voor een bouwproject. Alleen Bas bleek de eeuwige student: 'Mijn afstudeerscriptie is nog steeds niet af.'

Nieuwsgierig

Nieuwsgierig keken de mannen nu naar mij. 'En jij bent boerin. Hoe kan dat?'

'Door met een boer te trouwen. Samen zijn we naar Drenthe verhuisd, waar we met twee andere gezinnen een zorgboerderij runnen.' De mannen reageerden verrast. 'Dat klinkt idyllisch.'

'Ja, maar ik doe niks met mijn studie. Beetje zonde.'

Biertje

'Ach', relativeerde Bob. 'Wij lijken heel wat met onze banen, maar stiekem vinden we fikkie stoken het allerleukste. Biertje, boerinneke?'

'Ik dacht dat je het nooit zou vragen. En nu heet ik weer gewoon Hanna, begrepen?' Daar proostten we op.