Niet alleen Moeder Natuur plaagt de muizenboeren

Met de handen in het haar. Zo zitten getroffen melkveehouders in Friesland en enkele andere regio’s er veelal bij nu hun weilanden geruïneerd zijn door een ongekende muizenplaag.
Zoals velen heb ik de afgelopen periode met verwondering de toestand gadegeslagen. Zo’n klein diertje dat maandenlang bijna duizend boerenbedrijven in zijn greep heeft. Het heeft wellicht van doen met de vermeende onschuldigheid en het formaat van het beestje dat je de impact op het boerenland onderschat.
Vijf Friese muizenboeren - wellicht groeit de term uit tot geuzennaam - met in hun kielzog de organisatie weten het onderwerp muizenschade nu toch op de agenda te krijgen. In Heerenveen kropen 750 boeren en belangstellenden bij elkaar op zoek naar erkenning voor de problematiek. Om stoom af te blazen, te pogen om financiële genoegdoening te verkrijgen en coulance om wet- en regelgeving flexibeler toe te passen zonder daarbij de normen te overtreden.
De grote vraag is of meerdere van die doelen gerealiseerd worden. Kenners schatten die kans niet al te hoog in en dat is zorgelijk. Zelfs als we de discussie over bedrijfsrisico of onmacht parkeren en ons richten op de boerenpraktijk, zijn deze boeren geholpen.
Het tijdelijk buiten werking stellen of versoepelen van dwingende regels omtrent scheuren, bemesten en de eis van 80 procent grasland voor derogatie. Op dat terrein kan de politiek handelen zonder impact voor milieu. De Nitraatrichlijn is in deze regio in de verste verte niet in het geding.
Wetgeving wordt in deze kwestie strikt toegepast, waardoor boeren klem zitten. Het ziet ernaar uit dat de hulp van Moeder Natuur moet komen met vorst, veel regen of een dierziekte. Dat maakt ondernemers machteloos. Zij steken liever zelf de handen uit de mouwen.