Vliegende koeien

Afgelopen week ben ik naar Den Haag afgereisd om daar het debat mee te maken over de melkveewet. Iemand had me verteld om daar eens naartoe te gaan, zodat je op die manier kunt kijken hoe de parel van onze democratie functioneert: de Tweede Kamer.
Alvorens de landbouwwoordvoerders van de politieke partijen hun visie op de melkveehouderij gaven, werden we getrakteerd op een stukje cabaret van een veelbelovend comédienne: Ester Ouwehand van de Partij voor de Dieren. Zij orakelde over kalveren waarbij, als gevolg van stress, de ogen bijna uit hun oogkassen puilden.
Verder gaf Ouwehand college over ‘melkerskoorts’. Dit zou komen door een tekort aan kalk, waar volgens de komiek bijna alle koeien aan leden.
Natuurlijk had mevrouw Ouwehand het over melkziekte en niet over melkerskoorts, maar dat had niemand het arme schaap verteld.
Waarschijnlijk aangemoedigd door de vele lachers op de publieke tribune duurde deze act maar liefst 50 minuten.
Daarna was het de beurt voor de wat serieuzere inbreng.
Elbert Dijkgraaf van de SGP constateerde een unieke discussie: terwijl er bij staatssecretaris Sharon Dijksma van Economische Zaken een wetsvoorstel ligt, komt de sector met een smeekbede of het niet allemaal een flink stukje strenger mag.
‘Dit is in dit huis nog nooit gebeurd’, Dijkgraaf. Tja, dat geeft te denken.
Verder ging het over fosfaatreferentie, gebruiksnormen, overdracht in de tweede of derde graad en natuurlijk over grondgebondenheid.
Dat laatste woord kan ik eigenlijk niet meer horen. We praten en zeuren onszelf een probleem aan. Grondgebondenheid, extensiveren, intensiveren... het zijn holle begrippen.
Iedere koe in Nederland vreet ongeveer zo’n 25 kilo krachtvoer en krachtvoerachtigen per 100 liter melk. Al het andere (ruw)voer komt vrijwel allemaal uit de directe omgeving, behoudens een vrachtje luzerne of iets dergelijks.
Het maakt voor het milieu of het dierenwelzijn natuurlijk niets uit van wie de handtekening is op de eigendomsakte van de grond waar dit ruwvoer allemaal vandaan komt.
Maar nu betrap ik mezelf erop dat ook ik het hier alweer over heb. Misschien kunnen we deze onzindiscussie maar het beste afsluiten met CDA-Tweede Kamerlid Jaco Geurts. In het melkveedebat bracht hij de volgende wijsheid in: ‘Zolang koeien niet kunnen vliegen, is en blijft de melkveehouderij volledig grondgebonden.’

Peter Verberne