Waterlusten of -lasten

Natuurlijk kunnen jullie van mij altijd wel iets over water verwachten. Immers je zit niet voor niets in het waterschap, in mijn geval Hoogheemraadschap De Stichtse Rijnlanden, en bovendien is mijn sterrenbeeld Vissen. Ik houd verder helemaal niet van (koud) water, maar ik heb het op mijn bedrijf hartstikke nodig tegen de droogte om voldoende grote appels, peren, pruimen en kersen te krijgen en natuurlijk ter voorkoming van nachtvorstschade in de bloesemtijd.
Om maar met de lusten te beginnen. We hebben de afgelopen veertien dagen heerlijk genoten van onze fietsvakantie in Twente. Daar is overigens niet zo veel water, behoudens wat kanalen, maar wat een prachtig afwisselend gebied van landbouw, natuur en cultuur is het. Des te meer water heb je natuurlijk in de Kop van Overijssel rond Giethoorn en in de Weerribben. Wat smaakt een bakkie koffie op een prachtig terras aan het water toch goed.
Wat valt er veel te genieten in Nederland als je het wilt zien en beleven. En wat valt er veel te genieten als je iedereen in of op het water bezig ziet. Met natuurlijk het springen van de bruggen (al is het verboden) en het gekrioel van de vele rondvaartbootjes die het water in en rond Giethoorn onveilig maken. Met name Japanners en Chinezen, die veelvuldig onhandig in een sloep of elektrisch bootje zich voort proberen te bewegen, hebben dit gebied ontdekt. Water zorgt voor verkoeling, vermaak, dorstlessing en voor sommigen is het noodzakelijk om de gewassen (aardappelen of bollen) te voeden. Waar zouden we zonder zijn?
Dan de lasten. Nog los van de heffingen die we als sectoren op ons af zien komen, is er watertekort en -overlast. Dat was vooral in en rond Utrecht het geval, waar tot wel over de 100 millimeter in een zeer korte tijd naar beneden kwam. Als dat dan ook nog in een gebied valt waar een dorp als Kockengen op het laagste puntje in een polder staat, dan vraagt dat om moeilijkheden. Dat hebben we geweten als waterschap, maar meer nog de mensen die het aanging. Natuurlijk zijn er nog veel ergere dingen, maar het zal je maar overkomen. Je huis voor een deel onder water, de kuilen verrot, de putten vol en vervolgens de weilanden blank omdat het water toch ergens heen moest. Het laatste woord is er zeker nog niet over gesproken.
Wij hebben vorige week de eerste appels geplukt, Delcorf. Dat betekent dat de grote oogst voor de deur staat, al is het graan al weer bijna gedaan. Laten we hopen dat er ondanks het importverbod van Rusland niet nog een grotere druk op de prijzen van onze prachtige producten komt te staan die veelal voor meer dan de helft uit water bestaan, maar waar ook menig zweetdruppeltje aan te pas is gekomen, voordat het bij de consumenten tussen de lippen of de tanden komt.

Huub van der Maat