Zon, zee en koeien op Boerencamping de Kei in Castricum

In de middag rond een uur of vijf lopen de eerste koeien een voor een achter de fietsende Arnold Res aan, terug naar de melkstal. Als alle dieren bij de schuur zijn aangekomen, mogen de gasten meekijken bij het melken in de melkput en bij het voeren. De kinderen die oud genoeg zijn, mogen ook helpen. Aan het einde van de vakantie krijgen de jongste behulpzame gasten een boerendiploma.

Nieuwe campinggasten zien bij aankomst de eerste koeien al gelijk staan op een klein perceel grasland. Een stukje verderop merken ze dat er een nog groter weiland is met veel meer koeien. Aan de linkerkant van het erf is een bollenschuur zichtbaar.

Door het blauwe bordje met een grote P erop te volgen, vangen de nieuwkomers de eerste glimpen op van keurig opgezette tenten. De twee grasvelden van de boerencamping hebben plek voor zeventien en elf standplaatsen.

Tijdens het opzetten van de tent valt gelijk op dat zo af en toe een vliegtuig laag overvliegt. Een ouder stel zegt grappend: 'De vliegtuiggeluiden wennen wel na twintig jaar.'

Gedurende de rondleiding vertelt boerin Carla Res enthousiast over het bedrijf en de camping. Zij runt de boerencamping al 28 jaar. Haar man Willem Res, zonen Thijs en Bart en zwager Arnold Res houden zich bezig met de bloembollen en de koeien. 'We willen mensen een beter beeld geven van het boerenleven.'

Gasten komen niet alleen voor de boerderij, ook het strand is erg in trek. 'Lekker genieten van de omgeving' en 'Het is hier schitterend fietsen' zijn vaak gehoorde opmerkingen.

55-pluscamping

De Kei is vooral een 55-pluscamping geworden. Zo nu en dan komt nog wel een kind op een skelter langs gesneld, maar vroeger kwamen er volgens Christel de Haart meer kinderen. 'Dan renden twintig kinderen achter de koeien aan om ze terug naar de stal te brengen. Dat was altijd heel leuk. We zijn hier blijven hangen omdat de atmosfeer heel goed is.'

Haar kinderen hielpen vroeger veel op de boerderij. 'Ondertussen zijn ze zo groot dat ze niet meer om 6.00 uur willen opstaan', vertelt De Haart lachend.

Het Nederlandse gezin woont al dertig jaar in het Duitse Leverkusen. Ze zijn de afgelopen zeventien jaar een vaste klant bij camping de Kei. Ze vinden het elk jaar fijn om even weer terug te zijn in eigen land.

De familie De Haart is per toeval bij de Kei uitgekomen, de oorspronkelijk geboekte camping was overboekt en ze moesten op zoek naar een ander plekje. De velden van de Kei aan de Provincialeweg waren zo kort dag ook vol, maar 'we dachten: volgend jaar willen we hierheen'.

De Castricumse boerderij had gelijk een goede indruk achtergelaten, vertelt het gezin terwijl ze met zijn allen genieten van het zomerweer. 'Camping de Kei, altijd mooi weer', is het gezegde. 'Ook al klopt dat niet altijd', zegt vader Mark de Haart relativerend.

Toen ze voor het eerst op de camping stonden, was de jongste van het gezin twee jaar oud en de oudste acht. De kinderen hebben er sindsdien veel geleerd. 'Als ze op school een werkstuk moesten inleveren, dan konden ze altijd iets over de boerderij schrijven.'

Moeder Christel de Haart voegt nog snel toe: 'Soms, als we vroeger ergens heen wilden, kwam er ineens een trekker met ons kind erop voorbij en dan konden we de plannen weer omgooien.'

'We mogen overal kijken en meehelpen', vertelt Gerriete van de Streek, die voor het eerst op een boerencamping staat. Ze helpt bijna elke ochtend vanaf 5.30 uur in de stal met melken. Ze wil overal bij zijn. 'Ik vind het fantastisch om het boerenleven een keer van dichtbij mee te maken.'

Van de Streek vindt de eigenaren ook heel behulpzaam. Aan het begin van de vakantie was er wateroverlast, 'toen mochten onze spullen drogen aan hun waslijn'. Ze is ook heel positief over hoe schoon alles is. 'We willen vaker naar een boerencamping. Ik vind het heerlijk om te neuzen op de boerderij.' Een van haar hoogtepunten was het meemaken van een kalfjesgeboorte.

Haar zoontje ziet ze alleen even tijdens het eten en drinken. Voor de rest is hij de hele dag buiten aan het spelen met andere kinderen. Hij racet graag op de skelter over het hele terrein, maar hij toont ook interesse in het boerenleven. 'Helpen bij de kalfjes vindt hij heel leuk.'

Klein en knus

Eva Smit uit Beverwijk is hier ook voor het eerst, met haar twee dochters. Ze heeft niet bewust gekozen voor een boerencamping, maar het bevalt wel. Ze vindt het lekker klein en knus. Smit heeft veel respect voor boeren, omdat ze 'keihard werken.'

'De kinderen vinden het ook heel leuk hier. Die gaan bij de koeien kijken, maar spelen ook lekker bij de trampoline.' Het is voor haar superleuk om te zien dat haar kinderen de hele dag buiten spelen met vriendjes en vriendinnetjes. Daarnaast vindt ze het belangrijk dat haar kinderen er wat van opsteken.

Op twee uitstapjes na, staan Petra en Henk Blom al ruim twintig jaar op de kleine camping vlak bij de Noordzee. Inmiddels zijn hun zoon en dochter ook volwassen. Zoonlief staat aan de overzijde van het grasveld met zijn zoontje. 'Dat vinden we heel bijzonder.'

WhatsAppgroep

Petra Blom vertelt enthousiast vanuit haar campingstoel over de WhatsAppgroep van de Kei. 'Daar delen we de hoogtepunten. In de zomer, op de camping, kunnen we weer echt bijpraten.' De familie is niet van plan om naar een andere camping te gaan. 'De gemoedelijkheid is heel fijn en het is hier altijd gezellig.'

Het drietal dat de boerderij runt, samen met de zonen van Carla en Willem Res, bestaat uit zestigers. 'Als onze gezondheid goed blijft, dan willen we het nog wel een paar jaar doen.'

Voor de melkvee- en bollentak staan twee opvolgers klaar, maar voor de camping is het voortbestaan nog onzeker. Carla Res verwacht niet dat haar zoons die er ook gaan bijdoen. 'Ik wacht nog op een leuke schoondochter die dat zou willen overnemen.'