'Oorlog in Oekraïne is ook onze boerenstrijd'

Onlangs verlengde Brussel het steunpakket aan Oekraïne. Terecht, want Europa mag en kan niet tolereren dat een zelfstandige Europese staat met grof geweld wordt ingelijfd.

Maar onder boeren klinkt gemor over die steun aan Oekraïne. De immense landbouwproductie van het land – Oekraïne is een van ‘s werelds grootste exporteurs van tarwe – wordt gezien als een bedreiging. Straks gaat al het geld uit het Gemeenschappelijk Landbouwbeleid (GLB) daarnaartoe? Wat blijft er dan nog over voor de overige Europese boeren?

Vooral de Poolse boeren ageren tegen de Oekraïense graantoevoer. Zij zouden 160 ton hebben laten weglopen uit treinwagons bij de Pools-Oekraïense grens, uit protest. De dreiging van een overaanbod van landbouwproducten uit Oekraïne in combinatie met het aangescherpte Europese landbouwbeleid, maakt dat boeren zich onzeker voelen over hun bestaanszekerheid.

Toch kan en mag Oekraïne niet het onderspit delven. Europa kan zich dat niet veroorloven uit veiligheidsoverwegingen. We moeten niet onderschatten hoe Rusland is veranderd sinds 2022. Het immense land van Vladimir Poetin is overgeschakeld op een oorlogseconomie en is zelfvoorzienend, ook voor voedsel. Rusland is voorbereid op een lange strijd tegen het Westen, om te beginnen in Oekraïne.

Europa zal de eigen economie in rap tempo moeten aanpassen. Dat betekent ook de eigen land- en tuinbouw verstevigen, zodat instabiliteit door de boerenprotesten, waar enkel Poetin wel bij vaart, geen kans krijgt.