‘Zorgvraag steeds zwaarder’

Zorgboerderij ‘t Oolderluk Hoes startte in 2004 met het bieden van dagbesteding. Fenny Kelder, echtgenote van melkveehouder Gerrit, was buitenshuis actief in de zorg, maar wel met tussenpozen in verband met de opgroeiende kinderen.
Het verbouwde achterhuis van de oude boerderij was vanaf 1994 ingericht als accommodatie voor groepen die er konden overnachten. In 2004 werd het aangepast voor de zorgtak, waarna het recreatieonderdeel werd beëindigd. ‘We hoefden niet veel aan de accommodatie te veranderen’, licht Fenny Kelder toe.
Kelder was vanaf haar achttiende werkzaam in de ouderenzorg. ‘Doordat de zorg in instellingen steeds zakelijker werd en ik als verzorgende niet meer voldoende tijd en aandacht kon geven aan de cliënten, ben ik gaan nadenken hoe het anders zou kunnen.’ Ze startte met haar man de zorgboerderij ‘t Oolderluk Hoes. Vanaf januari 2008 is ze zelfstandig.
Zoon Arjan doet nu samen met zijn vader het melkveebedrijf met 130 koeien in Holtheme, ten noordoosten van Hardenberg. Dochter Mariëtte verzorgt de administratie. De zorgtak telt drie medewerkers.

Mantelzorgers

‘t Oolderluk Hoes biedt dagbesteding ook aan om de mantelzorgers te ontlasten. De zorgvragers wonen allemaal nog op thuis, vaak met hun partner. Wat ze als gevolg van het zorgbeleid en financiering daarvan merkt is, dat de zorgvragers in het verleden minder kampten met gezondheidsproblemen dan nu
‘De regels zijn veranderd’, vertelt Kelder. Als zorgvragers voor ‘t Oolderluk Hoes kiezen, moet ze de aanvrager ook kunnen plaatsen en begeleiden. ‘Je moet hem of haar verplicht aannemen.’
Sinds 2016 zijn er meerdere financieringsvormen mogelijk in de zorg. Sinds dit jaar krijgt het bedrijf een zorgvergoeding vanuit de gemeente en niet meer via het persoonsgebonden budget (PGB). Kelder sloot een contract af met de gemeenten Hardenberg en Emmen. Vanaf 2015 zijn deze verantwoordelijk voor de zorgindicaties. Hiervoor zijn afspraken gemaakt met de gemeenten. Ook stellen zij de vergoeding vast.
‘Herkenning is heel belangrijk’, stelt de zorgboerin over belangrijke aandachtspunten in de zorg. ‘Net als de vaste dingen’, waarbij ze doelt het bieden van een vaste structuur op een dag. Daarnaast gaat het om het bieden van activiteiten. ‘We proberen de mensen het gevoel van eigenwaarde terug te geven. En met respect en waardering met hen om te gaan.’

Meeleven

De zorgvragers beginnen ‘s morgens met koffie, waarna ze onder begeleiding aan de slag gaan met de voorbereidingen voor het warme middageten. Doordat de keuken onderdeel vormt van de ruimte voor de dagbesteding krijgen de zorgvragers de geuren mee bij het bereiden ervan. ‘De geur doet eten’, zegt de zorgboerin.
Het melkveebedrijf is onlosmakelijk verbonden aan de zorgtak. ‘Het een kan niet zonder het andere’, stelt Gerrit Kelder. Voorheen gold dit nog sterker omdat meer klussen op het melkveebedrijf werden gedaan. ‘Dat is minder geworden, omdat de problematiek van de zorgvragers groter is.’
Wel voeren ze de kippen en de geitjes, vegen het erf of schuiven het voer van de koeien aan. Fenny Kelder: ‘Het gaat er om wat ze graag doen en wat de mogelijkheden zijn.’ Ze zoekt daarbij wegen om om de zorgvragers te stimuleren.
Voor het eten is er gelegenheid voor een geheugen- of doespel, zoals sjoelen of een balspel. Daarnaast kunnen ze bijpraten of knutselen bij de warme kachel op de ‘werkplek’ in de nieuwe jongveestal. Ook zijn er mensen die altijd vragen naar het reilen en zeilen op het melkveebedrijf, bijvoorbeeld of er een koe heeft gekalfd.
Gerrit Kelder: ‘Ze werken mee, maar ze leven ook mee.’ Na het eten gaan ze rusten op de bedden boven en maken ze een wandeling over het erf en door de tuin. Om vier uur gaan ze naar huis.
Voor de laagdrempeligheid spreken ze dialect. ‘Ze voelen zich dan gelijk met ons’, besluit Gerrit.