Ambtenarenboerin

Ik lig al even te wachten als mijn man de slaapkamer binnenkomt. 'Weer een lam erbij. Echt een grote. Ik kan me vergissen, maar het lijkt me sterk dat er nog eentje achteraan komt.' Snel kruipt hij naast me in bed.
'Je zit de hele dag met je hand in de schapen. Waarom voel je dan nu niet of er nog een lammetje in zit? Dan kun je daarna rustig slapen.'
'Ik laat de moeder even bijkomen. Om 2 uur gaat mijn wekker en dan ga ik kijken.'
Ik zucht. 'Gisternacht deed je dat ook en toen sliepen we pas om 5 uur weer. Om 5.45 uur ging je wekker weer omdat je moest melken.'
'Ja, wen er maar aan. Jij wilt toch volgend jaar een cursus schapen verlossen doen?'
Ineens weet ik dat niet meer zo zeker. Ooit zei een boer tegen me dat ik daar ideaal ranke handen voor had. Vandaar die ambitie. Maar als ik niet slaap, word ik ontzettend chagrijnig.
'Overdag vind je de lammetjes schattig en lief, maar 's nachts wil je er niet je bed voor uit', bitst mijn man.
'Vind je het gek? De kinderen slapen eindelijk door. Zeven maanden lang moest ik er elke nacht uit. Mag ik dan nu een keer slapen?'
'Sorry schapen, mevrouw moet slapen. Maar morgenochtend zijn jullie de eerste.'
'Dat is echt onzin. Gisternacht zag ik er heus de urgentie van in dat je een schaap ging verlossen. Dat schaap was ziek. Maar nu is het anders. Je zegt dat je net een lam geboren hebt zien worden en dat je twijfelt of er nog één in zit. Dan voel je toch even? Dan heb je uitsluitsel en hoef je niet om 2 uur je wekker te zetten. Je moet het jezelf niet moeilijker maken dan het is.'
In de stilte die volgt draai ik me grommend om. Stom gedoe. En natuurlijk val ik mezelf ook tegen; ik blijk een echte ambtenarenboerin. Zo eentje die alleen van 9 tot 17 uur beschikbaar is. Foei. Waarom ben ik nu boos op mijn man, terwijl ik eigenlijk net als hij wil zijn? Net zo gepassioneerd, net zo verantwoordelijk.
Nooit hoor ik hem zeuren. Ik schaam me dan ook als hij zich begint te verontschuldigen: 'Van koeien weet ik alles, maar dat lammeren is zo nieuw voor me. Die beestjes zijn kwetsbaar. Ik wil het niet fout doen.'
Hij staat op, kleedt zich aan en verdwijnt in de nacht. Ik blijf wakker en voel al na tien minuten zijn half bevroren lijf weer tegen me aan. 'Het schaap is leeg. Alles is rustig.' En dan slapen we samen tot melkenstijd.