Tijd voor stofdoek over bio-ethanolplan

Ze zagen Maats pleidooi voor het opbouwen van graanvoorraden als lobby voor de veehouderijsector: moest hij de stijgende voerprijs omlaag praten? LTO-akkerbouwvoorzitter Jaap Haanstra bestempelde het artikel op de site van Nieuwe Oogst als 'ongelukkig'.

Wie bijzaken even scheidt van hoofdzaken en op zoek gaat naar de gemene deler, ziet dat Maat het ook met de akkerbouwers goed voor heeft. Net als Haanstra maakt hij zich zorgen over fluctuerende graanprijzen, de onrust in arme landen en de stabiliteit van akkerbouwinkomens. Beiden zeggen dat je voedselproductie beter niet geheel kunt overlaten aan de vrije markt.

De komende tien jaar moet er 400 miljoen ton meer graan worden geteeld om de groeiende wereldbevolking bij te kunnen benen. Haanstra en Maat zijn ervan overtuigd dat de akkerbouwers de wereld kunnen voeden. Maar dan moet er wel een fatsoenlijke prijs aan akkerbouwers worden betaald.

De vraag is nu hoe je die fatsoenlijke prijs realiseert. De politiek stuurde de akkerbouwers de vrije markt op. Zolang ze daar belabberde prijzen ontvangen, hoor je niemand. Maar zodra voedselprijzen een keer de lift ingaan, komt de politiek meteen in actie om het niveau te drukken. Blijf daar dan ook vanaf.

Ook het gebruik van graan en maïs als biobrandstof staat weer ter discussie. Toen klimaatgoeroe Al Gore zijn evangelie predikte, was iedereen enthousiast dat bio-ethanol een uitweg bood. Nu voedselzekerheid weer op de agenda komt, is de akkerbouwer die teelt voor brandstof ineens een asociaal. Het kan verkeren.

Terugkeren naar het vroegere systeem van Europese prijsbeheersing, compleet met interventie en minimumprijsgarantie, is geen gemakkelijke, maar beter voor de rust. Koppel je dat aan het in 2009 gelanceerde plan van de LTO-vakgroep Akkerbouw voor variabele bijmenging van bio-ethanol uit graan, dan wordt prijsregulering op kosten van de belastingbetaler ineens een stuk sympathieker. Dat kost amper belastinggeld en zorgt voor meer stabiliteit in voedselvoorziening en sterkt het milieu.

In 2010 duwde de politiek het plan van de LTO-vakgroep Akkerbouw in een diepe, donkere la. Niet liberaal genoeg. Tijden veranderen. Jaap Haanstra heeft vast nog een goede stofdoek liggen. Anders Albert Jan Maat wel.

Jelle Feenstra, jfeenstra@ltonoord.nl